مفهوم دلبستگی:
مفهوم دلبستگی و تعلق را نخستین بار جان بالبی مطرح کرد. از نظر او دلبستگی ارتباط بین دونفر است. او دلبستگی را این چنین تعریف کرده است”ارتباط روانی پایدار بین دو انسان”.به نظر او پیوندهای اولیه بین کودک و پرستارش،تاثیر فوق العاده ای دارد و در طول زندگی ادامه می یابد و دلبستگی باعث نزدیک نگاه داشتن فرزند به مادر می شود و بدین ترتیب،احتمال بقای کودک را افزایش می دهد.محور اصلی نظریه ی دلبستگی این است که مادرانی که در دسترس فرزندان بوده و نیازهای کودکانشان را به موقع برآورده می کنند، والدینی که دارای ثبات رفتاری، هیجانی و روانی هستند، نوعی احساس امنیت را در فرزند خود به وجود می آورند.
دلبستگی در واقع پیوند عاطفی عمیقی است که با افراد خاص در زندگی خود برقرار می کنیم، به گونه ای که تعامل با آنان به احساس نشاط و شعف می انجامد و هنگام استرس، از این که آن ها را در کنار خود داریم احساس آرامش می کنیم.
خانواده اولین نهاد و جایگاهی است که شخصیت و ارزش های کودکان را بر عهده دارد و نقش مهمی در دلبستگی ایمن ، تعیین آینده و شیوه زندگی کودک دارد. تأثیر خانواده به عنوان اولین و مهمترین واحد اجتماعی در کودکان کاملا روشن است. همانطور که کودک رشد می کند، شرایط محیطی و خانوادگی نیز می تواند باعث رشد بیشتر و بهتر کودکان شود و همچنین می تواند از رشد کودک جلوگیری کند. ارتباط والدین با کودک یکی از مهمترین عوامل زندگی اجتماعی است و نقش مهمی در سلامت روان کودکان دارد. با توجه به نظریه دلبستگی ایمن، سلامت روان و رشد کودک در تعامل والدین و کودک منعکس می شود.برای کسب اطلاعات بیشتر به روانشناس خوب در شهر اندیشه مراجعه کنید
پیوند عاطفی بین مادر و نوزاد، دلبستگی نامیده می شود.
بررسی دلبستگی ایمن نوزادی:
اجتماعی